علي رضا جعفري فرزند شارح بزرگ نهج البلاغه وفيلسوف شرق ،مرحوم محمد تقي جعفري نقكند :
ايشان چه در ايام طلبگي وچه پس از آن ،چنان مطالعه مي كردند كه از اطراف غافل مي شدند .نقل مي كردند كه

:هنگام تحصيل در مدرسه صدر در نجف ،روزي نزديك به ظهر در حجره اي اب گوشتي بر سر چراغ بار گذاشتم وسپس مشغول مطالعه شدم پس از چندي ناگهان متوجه شدم كه طلاب مدرسه در حال شكستن درب حجره هستند ؟

با سرعت دررا باز كردم وبا حالت اعتراض خطاب به آنان گفتم :من مشغول مطالعه هستم ،چرا مزاحم مي شوي ؟!كه در حين متوجه شدم تمام حجره را دود گرفته وطلاب به تصور اينكه حجره ي من آتش گرفته است ،براي كمك ونجات من امده اند !من از فرط توجه به مطالب مورد مطالعه متوجه نشدم .

عشق ايشان به مطالعه وتحقيق تا آخرين روز هاي حياتشان نمايان بود برخي افراد كه در مسير تعلم ودانش آموزي قدم گذاره بودند،هنگامي كه در مراجعه به استاد از ايشان مي خواستند راجع به شيوي درس خواندن به آنان رهنمودي بدهند پاسخ مي دادند كه درس خواندن تنها با عشق ميسر استَ